اگر بخواهیم مفهوم “ حقوق مهندسی در ساخت و ساز شهری ایران ” را در یک پاراگراف خلاصه کنیم می بایستی بگوییم حقوق مهندسی عبارت است از آنکه :مهندسین ناظر و طراح و مجری باید به گونه ای عمل کنند که در محل احداث ساختمان و یا در همسایگی آن ، چه در زمان احداث و چه در زمان بهره برداری هیچ گونه حادثه جانی و مالی ناشی از عدم رعایت موارد فنی و عدم رعایت موارد ایمنی ایجاد نشود. در غیر اینصورت از آنجاییکه مهندسین ناظر و طراح و مجری متعهد به نتیجه هستند، ضامن بوده و می بایستی خسارت دهند.مگرآنکه دردادگاه و یا درهیئت کارشناسی به طرقی اثبات نمایند که فعل زیان بارباهیچ سببیت و مباشرتی منتسب به آنهانمی باشد.مهم ترین وبهترین روش مهندسین برای تبرئه شدن در دادگاه هنگام بروزحادثه جانی و یا مالی, ارائه به موقع گزارشات و مکاتبات و دستور کارها به مالک و مجری و طراح و ناظر و پیمانکاران جزء و مرجع صدور پروانه و نظام مهندسی و بازرسی اداره کار و نظارت عالیه (ماده ۳۵ قانون نظام مهندسی) می باشد که بایستی متناسب باجایگاه مهندس مربوطه در خصوص ساختمان به انجام رسد.

مهم نیست با من چه میکنند، مهم آن است که دانش حقوقی مهندسین [و دانش حقوق مهندسی ] این کشور بالا برود، ما می سوزیم همچون شمع و روشنایی حقوقی می دهیم به مهندسین من روزی خواهم مرد…..من روزی خواهم مرد مثل بقیه، مثل بقیه شلوغی های این عالم اما نگران نیستم، چون دانه های دانش حقوق مهندسی را پراکنده کرده ام، در هر زمینی و زیر هر آسمانی، و ایمان دارم، روزی باران، با پاکیش  نشان خواهد داد دانه هایمان را کجا کاشته ایم، آنقدر دانه می پاشیم که زاغها و زغن ها نیز از آن ببرند و سیر بخورند.

به قول جناب فردوسی    نمیرم از این پس که من زنده‌ام  ،  که تخم سخن را پراکنده ام